nieuwe bewoner

Zaterdag, de 11 september, was ik mijn verwelkte bloemen aan het verwijderen van mijn geraniums, tot ik plots een katje hoorde miauwen op het dak van mijn gebuur. Ze was precies aan het zeggen: Help, ik kan hier niet af. Help mij!

Iedere keer dat ik haar toeriep, antwoordde ze me weer. Ik ging de grote ladder gaan halen die in mijn tuinhuis stond, en probeerde dan de kat te vangen. Na wat stribbelingen (ze had schrik van de afgrond), lukte het me om haar te pakken. Ik ging de ladder weer terug brengen op zijn plaats, en dat katje was me vanaf haar redding mij constant aan het volgen. Ze was ook constant rond mijn benen aan het draaien. Alsof ze wou zeggen: ik heb honger, krijg ik iets. Ze zag er dan ook erg mager uit.

Ik had nog een overschot van vlees van de dag daarvoor, en gaf het haar. Ze had zo'n grote honger dat haar eten in een paar seconden was opgepeuzeld. Ze was zo gelukkig dat ze spontaan heel luidruchtig begon te ronken. Ze liet haar gewillig strelen. Ze bleef me gans de dag volgen. Ze was me zo dankbaar.

Vandaar dat ik nu, heel onverwachts een bewoner bij heb in mijn huishouden. Ze is heel welkom. Ze is zo'n schatje. Heel lief. Heel speels. Ze is nog piepklein. We denken dat ze maar 4 of 5 maanden oud is. Het was dan ook heel hard zoeken naar een gepaste naam. Stelde ik iets voor, was het voor mijn dochter niet goed en visa versa. Dus heb ik op het internet gezocht naar een naam dat bij haar past. En omdat ze zo'n geluk heeft gehad om mij te vinden en haar in huis te nemen heb ik haar geluk in het Zweeds genoemd: Lycka. Ze moet blijkbaar die naam ook graag horen, want ze reageert al op haar naam. Echt een schatje.




Hier een filmpje over haar speelse gedrag


Hier ligt ze gezellig in haar mandje. Ze gebruikt het regelmatig als speelgoed, en vlieg haar mandje gewoon door de woonkamer en loopt ze er dan achter. Echt leuk om haar bezig te zien.

Na haar een paar dag hier in huis te hebben, ziet ze er al veel beter uit. Ze heeft geen plat buikje meer, ze is goed gevuld.